در خبر قدسى وارد شده است که: «به عزت خودم قسم، که بر هیچ بنده دو ترسرا جمع نمىکنم، و از براى هیچ بنده دو امن را قرار نمىدهم.پس هر که در دنیا ایمنباشد از من در روز قیامت، او را خواهم ترسانید.و هر که در دنیا از من بترسد، در روزقیامت او را ایمن خواهم ساخت» .
و از حضرت رسول - صلى الله علیه و آله - مروى است که
«هر که از خدا بترسد خداهمه چیزها را از او مىترساند.و هر که از خدا نترسد خدا او را از همه چیز مىترساند» .
«در وقتى که حضرتامیر المؤمنین - علیه السلام - در عراق بودند روزى نماز صبح را با مردم گزاردند، چونفارغ شدند موعظه فرمودند و گریستند و مردم را گریانیدند از خوف خدا، سپسفرمودند: به خدا قسم که در عهد خلیل خودم رسول الله - صلى الله علیه و آله - قومى رادریافتم که صبح و شام گریه مىکردند، ژولیده مو، غبار آلوده، با شکمهاى گرسنه، ازکثرت سجده پیشانى ایشان مانند زانوى شتر پینه کرده، شبها را به سر مىبردند در قیام وسجود، گاهى بر پا ایستاده عبادت مىکردند، و زمانى به سجده مىرفتند، و با پروردگار خود مناجات مىکردند، و خلاصى از آتش جهنم را مسئلت مىنمودند، به خدا قسم کهبا وجود این حالت، دیدم که ایشان خائف و ترسناک بودند، گویا صداى آتش جهنمدر گوشهاى ایشان بود، و چون نام خدا در پیش ایشان مذکور مىشد مىلرزیدند چنانچه درخت مىلرزد.پس حضرت امام محمد باقر - علیه السلام - فرمودند که: دیگرکسى آن حضرت را خندان ندید تا از دنیا مفارقت نمودند» .